Dag 6

Gegroet,

Wij bereiken u vanuit het land waarvoor je voor elke waterval moet betalen.

De dag begon weer vroeg, om 06:30 stond de wekker, dus we konden er weer lekker de hele dag tegenaan. Om 7 uur zaten we alweer op de scooter op weg naar de Handara gates, ook wel de gates of Bali genoemd. Na een scooterritje van een half uur waren we aangekomen en er was helemaal niemand, nouja helemaal niemand... De vrouw van de tickets was er natuurlijk wel en omdat we een drone hadden mochten we nog eens gaan bijbetalen. Ook was er een net getrouwd koppel uit India, dus wij dachten die zijn binnen 5 min wel klaar, maar niets bleek minder waar, een half uur later waren ze nog niet klaar dus voordat wij de gates voor ons zelf hadden was het al weer 8 uur, ondanks dat was de rest van de "shoot" de poort wel weer van ons en konden we uitgebreid met de drone vliegen en zelf wat foto's maken. Helaas kwam net toen we weggingen de zon weer door, maarja je kan niet alles hebben.

Daarna hadden we de Banyumala watervallen op de planning staan en voordat we begonnen aan onze afdaling moesten we natuurlijk eerst weer 60.000 IDR betalen. Dat bleek uiteindelijk geen straf, want eenmaal beneden aangekomen hadden we de watervallen volledig voor onszelf en pas op de weg naar boven zagen we de eerste tourgroepen naar beneden toe lopen. Maar goed, voordat we onze weg naar boven konden inzetten moesten er natuurlijk eerst dronebeelden gemaakt worden. Luuk was met zijn laatste "shot" bezig, terwijl ik alvast weer een stukkie naar boven liep. En opeens kwam Luuk naar boven gerend, met het nieuws dat de drone gecrasht was. Natuurlijk hadden we geen idee waar, en alleen een indicatie van een gps-tracker, maar in een jungle heb je daar natuurlijk vrij weinig aan. Maar na wat camerabeelden terugkijken, waar het moment van de crash ook op konden zien. Dus toen hebben we de hoek van de zon, welke plant als laatst in beeld was en de afstand tot die plant geanalyseerd. En met Luuk in de bosjes en ik lekker veilig op het pad, met behulp van mijn superieure breincapaciteit en misschien een beetje geluk de drone helemaal heel gevonden. Luuk kwam er wat minder schoon uit met overal modder en een jeukende hand van de brandnetels.

Na de watervallen zijn we letterlijk terug geracet op de scooter met topsnelheden van 80-100 km/h om het ontbijt te halen. Uiteindelijk kwamen we om half 11 aan, een uur na het sluiten van de eigenlijke lunch mochten we gelukkig alsnog aanschuiven. Na onze tassen even leeggemaakt te hebben in het huisje, stond de supermarkt op de planning. "De supermarkt?" Ja, je hoort het goed, de supermarkt. Ik was mijn scheerzeep namelijk vergeten in te pakken, Maar het hier in Indonesië kopen blijkt niet makkelijk te zijn, na heel veel kleine supermarktjes afgegaan te zijn (waar we wel wat goedkope snacks hebben gekocht), was de missie nog steeds niet geslaagd. En toen kwamen we bij een Indomaret, en je raad het al dat is een supermarkt voor indo's ;-p. En jawel hoor, daar hadden ze dan geen scheerzeep, maar gelukkig wel een hele fles scheerschuim!!! van 50 ml... Hopen dat we daar de komende 2 scheerbeurten mee overleven :|. Daarna zijn we doorgereden terug naar de Handara gates, want Luuk dacht dat hij zijn Gopro kwijt was en daar was hij voor het laatst gespot, maar na een slimme opmerking van mij "zit ie niet in je jas", zat ie dus in zijn jas. Had ik maar niet al mijn breincapaciteit bij de watervallen gebruikt, dan had ik eerder met deze briljante opmerking kunnen komen.

Daarna was het weer terug naar het huisje racen, met onderweg nog een korte tussenstop om wat aapjes te fotograferen, en toen was het na alle benodigde spullen weer ingepakt hebben tijd voor watervallen. Onderweg naar beneden begon het ondanks goede hoop op droog weer, Keihard te regenen. Dus besloten we maar te schuilen, dus zijn we van boom naar boom gerend tot we bij het tickethuisje kwamen van de volgende waterval. Gelukkig mochten we in het tickethuisje schuilen (zo komt zo een huisje toch nog eens van pas) en zo stonden we dan een kwartier binnen te schuilen in de hoop dat het droog werd  (En konden we in alle rust onze 20.000 IDR aan hem overhandigen). Toen het alleen nog maar een beetje miezerde besloten we naar beneden te lopen op weg naar de Labuhan Kebo waterval. 

Eenmaal beneden aangekomen was het het gelukkig wel waard, dit was de krachtigste waterval tot nu toe, je haar ging stijl achterover staan als je in de buurt kwam :p. Ondanks de miezer en de wind van de waterval, wou Luuk toch proberen wat dronebeelden te maken. Maar helaas er was te weinig satellietsignaal om echt hoog te kunnen vliegen, dus besloten we hem maar te landen. Luuk dacht wel even dat hij hem uit de lucht kon pakken, maar toen zat er ineens een vinger tussen de propellers en had Luuk zijn volgende blessure te pakken, dit keer een bebloede vinger. Na een snelle pleister (voordat Luuk doodbloedde), zijn we naar de volgende waterval gelopen, dit keer de Melanting waterval waar we weer 20.000 IDR voor moesten betalen. En eenmaal beneden aangekomen was het de afdaling niet waard, vergeleken met de rest veruit de minste. Dus besloten we maar weer omhoog te lopen en natuurlijk toen begon de zon te schijnen. Naar adem snakkend en bezweet kwamen we uiteindelijk weer boven aan bij de scooters.

En na even bijkomen besloten we weer richting het appartement te gaan en natuurlijk begon het weer net te regenen. Alvast een disclaimer, onze banden hadden heel weinig profiel, laten we zeggen geen. Ik reed al wat rustiger dan normaal, maar alsnog belande ik half in de vangrail :S. Ik nam een bocht iets te ruim waardoor ik op het laatst wat bij moest sturen en dat vonden mijn wielen niet leuk dus ik reed met mijn arm langs de vangrail en kon nog net mijn voet op de grond zetten om de scooter op te vangen. Dus ook ik had mijn problemen met de scooter :(.

Eenmaal weer terug bij het huisje even snel gedoucht, gerelaxt en om 7 uur lekker wat gegeten. En nu staat de wekker alweer om 7 uur voor morgen, want we moeten helaas Bali achter ons laten om de boot naar Java te pakken, wat hopelijk wat beter weer in petto heeft.

 Sayonara,

Stan