Dag 3

Welkom terug in het heerlijk zonnige Bali.

Vandaag hadden we de wekker om 9 uur staan en we waren wakker om een uur half 7. Na een uur wakker worden op het balkon, met het genot van een fles water zagen we ons goede humeur wegsmelten door een echte tropische regenbui. We hadden gehoopt op droog weer, of een beetje miezer.

We hebben toen toch maar besloten om naar Ubud te gaan en om een uur of 9 zaten we in de taxi richting Ubud. Het leek onderweg alleen maar harder en harder te gaan regenen, op een gegeven moment moesten we door straten heen die helemaal blank stonden, dus we zagen de bui al hangen (natte kleren). Wonderbaarlijk toen we aankwamen op plaats van bestemming een uur later was het helemaal droog, na heerlijk (en goedkoop) ge ontbijt te hebben, zijn we onze eerste echte activiteit gaan doen, de Campuhan ridge walk. Een klein stukje lopen rond Ubud van een half uur tot een uur. Het was een  wandeling met een prachtig uitzicht en na een half uur kwamen we in een dorpje aan waarvan ik je de naam schuldig moet blijven (wel mooi dorpje) 

We hadden besloten om naar de beroemde Tegallanan rice fields te gaan lopen, omdat ja.. je moet de dag toch ergens mee vullen, het werd uiteindelijk een expeditie van 3 uur lopen, langs een autoweg zonder voetpad waar ik niet zeker wist of we nou echt mochten lopen. Onderweg zijn we dan ook 0 andere toeristen tegengekomen en zelfs de locals liepen niet verder dan van huis naar huis. Er werd een paar keer uit een winkel waar we voorbij liepen "are you ok?" geroepen, die dachten dat we gek waren, wat ik zelf na een half uur ook dacht. Onderweg bleef het natuurlijk niet droog en hebben we meermaals moeten schuilen, op 1 van onze schuilplaatsen gingen opeens de rolluiken open en kwam er een hond op me afspringen, die vond me wel interessant, zo een "toerist" zal die waarschijnlijk nooit bij zijn huis gezien hebben. Eenmaal aangekomen bij bewoonder gebied zagen we de schoolbussen voorbijkomen, wat dus gewoon pick-ups waren met zo veel mogelijk kinderen in de ladingbak gepropt. En in 1 van de vele winkels waar we voorbij strompelden, heb ik nog even een pet op de kop getikt en Luuk wat slippers.

Na een helse tocht van 3 uur later, zijn we dan toch aangekomen bij de Tegallanan rice fields, op het eerste gezicht was het ultra toeristisch en leek er niet bijster veel te doen, een gebied waar je in 10 minuten doorheen leek te kunnen lopen met een paar schommels die over de rand heen schommelden. We waren helemaal naar de overkant gelopen in inderdaad 10 minuten. Onder het genot van apengeluiden die geproduceerd werden door mensen die over de rand werden geduwd tijdens het schommelen, OEH AAH, je krijgt het idee.

Maar toen kwamen we erachter dat de meeste mensen het gewoon gezien hadden na 10 minuten en weer terug liepen naar het startpunt, er lag achter het zielige valleitje nog een hele grote vallei met rijstvelden. Deze velden hadden we vrijwel helemaal voor ons alleen en we werden erheen geleid door steeds smaller wordende paadjes en hebben meermaals op een rijstterrasrand gelopen. De uitzichten werden leek het wel steeds gaver. Na ongeveer 2 uur lopen, filmen en foto's maken hadden we het wel gezien en besloten we terug te gaan naar Ubud, dit keer gelukkig wel met een taxi.

Eenmaal in het centrum van Ubud, wou ik graag Saraswati temple bezoeken, omdat het 1 van de hoogtepunten van Ubud moest zijn. Nou ik kan je vertellen het was 1 van de dieptepunten. Ten eerste was er een zwerm van toeristen die allemaal in de rij stonden voor Italiaans schepijs, ten tweede was de tempel ook  nog eens dicht en om het af te maken kwamen er ladingen vol aan tourbussen, dus een normale foto maken was onmogelijk. Na 1 foto hebben we maar besloten om wat te gaan eten, bij hetzelfde restaurant waar we hebben ontbeten. Het was dit keer wel heerlijk Indonesisch eten (maar wel een beetje pittig >.<), ik had Balinese eend en Luuk 8 uur gegaarde kip.

De terugreis kan ik niet helemaal meer herinneren, want die heb ik half geslapen :-)

Morgen vertrekken we alweer uit Canggu, en gaan we op weg naar Munduk, het laatste plaatsje op Bali.

See you soon, 

Stan out (letterlijk)