Dag 20

Doei,

Vandaag beloofd een dag vol adrenaline te worden en tevens de eerste dag dat ik ben verbrand :(

De dag begon weer met ontbijt op een iets later tijdstip dan normaal; 9 uur. Ook deze nacht zijn we weer meerdere keren gewekt door gezang en een kraaiende haan. Maar na een heerlijk ontbijtje verorbert te hebben konden we er weer tegenaan. 

Vandaag stond er weer een motordagje op de planning, een scooter kon je dit niet meer noemen, deze ging makkelijk 90 terwijl de scooter in Bandung ter referentie net aan 60 haalde. Op het plan stond vandaag, Bukittinggi, op aanraden van onze host, een ritje van bijna 2 uur. Ik mocht de heenweg rijden en Luuk dus achterop. Waar maps 2 uur aangaf hebben wij het in 1,5 uur gedaan, we reden namelijk alsof we in een computerspel zaten, linksom rechtsom iedereen voorbij. Na een enerverende rit, van 1,5 uur hebben we de moter ergens in het centrum geparkeerd. 

Daarna moesten we ons zien te navigeren richting onze bestemming, het gangenstelsel van Bukittinggi. Bovenop de ingang van het gangenstelsel lag een klein parkje met uitzicht over de vallei onder Bukittinggi. Bukittinggi is namelijk gevormd op een berg, dus je had een heel mooi uitzicht op de kliffen en de onaangetaste vallei. Na even van het uitzicht genoten te hebben, kwam er een hele schoolklas naar ons toe, die waren hier zelf ook op excursie. Een blanke toerist hadden ze nog nooit gezien, dus de hele klas zwermde om ons heen en verder dan een awkward "Hey mister" kwamen ze niet. Gelukkig kwam al snel hun reddende engel in de vorm van hun lerares aangelopen.  Na wat aanmoediging en pushen (en een beetje ingefluister) om hun engels te oefenen met ons, kwamen er zelfs hele zinnen uit, wel allemaal dezelfde natuurlijk. Na 5x de vraag gekregen te hebben waar ik vandaan kwam probeerde ze 1 van de jongetjes aan te moedigen iets anders te vragen, "you can ask him anything you want" en dat jongetje dacht dat dat een vraag was dus herhaalde trots zijn lerares, hele groep daarna in een deuk natuurlijk. Na een groepsfoto met zijn allen, was het uitje 'toeristje pesten' over, en was het dan eindelijk tijd voor de tunnels.

De tunnels waren gecreerd voor munitieopslag van de japanners en gegraven door indonesische dwangarbeiders. Na alle verschillende gangen verkend te hebben en een verdwaalde vleermuis tegengekomen te zijn, liepen we weer naar buiten naar 1 van de 6 uitgangen. Bij de uitgang stonden een paar gidsen die ons een tour door de vallei aanboden en na een gesprek over Nederland opeens over magic mushrooms begonnen, en dat ze wel hele goede hadden voor ons. Dus wij maar braaf knikken. "Yes maybe when we come back, we get something to eat first" en snel weglopen maar :s. Na heel veel trappen weer omhoog te zijn gelopen en een gids die schreeuwde "good football" kwamen we weer in het centrum aan. We zijn eerst even een winkelcentrum ingedoken om weer wat koekies te halen :), onderweg omhoog kwamen we een tassenwinkel tegen en omdat ik mijn tas sinds dag 3 gemolesteerd had, was het wel tijd voor een nieuwe. Na even rondgekeken te hebben en uitgelachen te worden door 2 verkoopsters omdat de tas die ik wou blijkbaar een hartje op zat ("it is for a girl") heb ik maar een mannelijke tas genomen met "I like sports" op de achterkant gedrukt. Na onze koekjes en ons eerste ijsje van de vakantie gehaald te hebben liepen we weer naar buiten om te eten. Het was de eerste keer dat ik het eten tegen vond vallen, het was een kipsandwich met 3 liter hete saus, beetje jammer van de saus dus want er zat potentie in.

Na het lunchdebacle liepen we terug naar onze motor, want we wouden eigenlijk wel nog even door de vallei cruisen. Eenmaal aangekomen bij de motor, startte die alleen niet, het was er één zonder sleuter maar met een afstandbediening. En blijkbaar was het signaal van de afstadbediening te zwak, dus na heel veel pogingen van ons beide en een hele bouwvakkercrew die er ook niks van snapten (het lag dus niet aan ons nitwits) ,belden we onze host maar op "help, it doesn't start" en toen als een wonder schoot ie aan. Dus wij weer snel opgehangen en uitkijken dat ie niet weer uitviel.

Onderweg naar de vallei moesten we eerst nog even tanken, er stond alleen een rij tot de volgende straat. Gelukkig zat ik achterop dus kon ik lekker in de schaduw van het tankstation wachten tot Luuk aan de beurt was. Na een kwartier wachten kwam Luuk dan eindelijk in zicht, 1 probleempje de motor was natuurlijk weer uitgevallen, dus toen Luuk aan de beurt was hadden we hetzelfde probleem, gelukkig ging die na een keer of 6 proberen alweer aan, de ongeduldige pompbediende was ook blij dat ie snel weer aan de praat ging en de 20 wachtenden daarachter. 

Na 10 min door de vallei gereden te hebben, bleek dat je niet echt met de motor de vallei in kon, dus dan toch maar weer terug omhoog en eigenlijk maar goed ook. Het was alweer 3 uur namelijk en voordat we terug zouden zijn was het al bijna donker (donker is eng). Dus besloten we de weg naar huis weer in te zetten met een kleine omweg naar kelok 9, een weg die heel raar omhoog kronkelt (beter kan ik het niet uitleggen). Na weer 2 uur als een gek in een computerspel geraced te hebben, waarbij we nog net geen bananenschillen naar achter wierpen ,kwamen we rond 5 uur aan. 

Ik weet uiteindelijk nou niet of het voor mij een uur omrijden waard was, maar Luuk vond het wel geweldig, dus tenminste iemand die er blij van word (en wie weet zijn de dronebeelden wel heel mooi). Daarna mocht ik nog even een uurtje terug racen wat weer echt genieten was. Eenmaal thuis aangekomen was het alweer half 7. Gelukkig konden we daar wat eten bestellen en hoefden we niet weer van huis. Dit keer rijst met gebraden kip! 

Morgen hebben we geen concreet plan, maar met mijn toekomstige blik blijkt dat we morgen een tour krijgen van de host door de omgeving.

Hallo,

Stan