dag 18

Haidieho,

En zo begon onze toch naar alweer het 3e Indonesische eiland, Sumatra

Maar de dag begon in Java, om 8 uur, zodat we genoeg tijd hadden om te ontbijten, in te pakken en de taxi naar het vliegveld te pakken. Na 2 sneetjes toast met gebakken ei, een paar kipworstjes, en een droge kipkluif naar binnen gewerkt te hebben, stonden we om half 10 buiten. We gingen op zoek naar een taxi, want een Grab wou het voor de aanbevolen prijs niet doen, dus toen maar een blue Bird gepakt, die meestal iets duurder uitvallen. We waren uiteindelijk zo een 12 euro kwijt aan een rit van 35 min, op zich niet verkeerd met de tolwegen en airport fee meegerekend. 

Toen moesten we onze boardingpasses ophalen, want online ophalen was niet mogelijk. We zagen gelukkig gelijk onze luchtvaartmaatschappij waar we mee vlogen, maar er zat alleen niemand achter het loket. Er zaten meer mensen om het loket heen te wachten, dus we dachten we gaan ook geduldig zitten. De site gaf aan dat inchecken pas 2 uur van te voren mogelijk was dus wij dachten dan wachten we wel tot 2 uur van te voren, maar een uur en driekwartier van te voren was er nog steeds niemand. Dus toen maar kijken of we toch zonder boardingpasses binnen konden komen, blijkbaar hadden meer mensen het probleem. Want gelukkig zij de douane bij de eerste securitycheck dat als we bewijs van onze vlucht lieten zien we door mochten. Dus na de eerste securitycheck, waar mijn lege waterfles nog even gecontroleerd moest worden waren we dan eindelijk binnen. Toen de tassen nog even ingeleverd en daar kon het meisje ons gelukkig in het systeem opzoeken, dus toen kregen we gelukkig wel onze vliegtickets (toch wel handig).

Eenmaal de tassen afgegeven te hebben, zijn we nog een lekker broodje gaan halen, om niet van honger dood te gaan in het vliegtuig, want ja je zit toch wel anderhalf uur in de lucht! Ik had een appeltaart gevuld met vanille en luuk had een chocoladepuff (wat meer chocola was dan puff). Eenmaal bij onze gate aangekomen, moesten we nog een half uur wachten voordat we konden boarden, dus wij dachten lekker zitten, maar letterlijk alle stoeltjes waren bezet. Dus wij hebben eerst nog een half uur bij een andere gate gezeten. Blijkbaar was de aangegeven boardingtijd niet correct, want toen wij voor ons gevoel vroeg aankwamen, zat ongeveer iedereen al in het vliegtuig. Helaas zaten we niet naast elkaar dus moesten we gescheiden vliegen :(!

Na anderhalf uur gescheiden in het vliegtuig gezeten te hebben, zijn we veilig geland op Sumatra, Hoera! Na de tassen van de bagageband gepikt te hebben zijn we bij een supermarktje nog wat water gaan halen om onze flessen weer te vullen. Ondertussen belaagd door tal van wanhopige taxichauffeurs, die blijkbaar allemaal de beste rate hadden. Wij hadden eigenlijk geen idee hoe we naar Harau valley onze volgende bestemming zouden gaan, ov en taxi waren beide een optie. 1 ding stond iig vast we gingen geen vliegveldtaxi gebruiken, dat zijn namelijk de echte oplichters :S. Na even rondgekeken te hebben bleek dat er een treinstation aanwezig was, dus besloten we daar heen te lopen samen met een hele persistente taxichauffeur, die maar bleef uitleggen dat hij ons wel naar Padang city kon krijgen voor nog geen 300k (een rit van 30 min)!!! Maarja wij hadden nooit gezegd dat we daar heen wouden. Na ons gevolgd te hebben voor zeker 5 min, liet onze geel geklede muskiet ons met rust. Alleen eenmaal aangekomen bij het station hadden we de trein op 10 minuten na gemist en de volgende reed pas in 2 uur, helaas pindakaas.

Dan maar eerst een stuk lopen, tot buiten de slagbomen, zodat we iig die fee bespaarden. Dat leek niet zo een zware opgave, de slagbomen lagen maar een km verderop, helaas was dat natuurlijk niet zo. Na half zwetend aan te komen met onze grote rugzakken zakte we bij een klein schuurtje ff in elkaar, op zoek naar een grab. Maar voordat we het adres konden intoetsten in de app kwam er een oude Indonees naar ons toe die ons een rit aanbood naar Bukittinggi, wat driekwart op de weg lag van Harau. Een reis van 3 uur tegen nog niet eens 300k, een koopje dus (vooral in vergelijking met onze muskiet). 

Eenmaal aangekomen in Bukittinggi, was het inmiddels al 6 uur, dus na wat avondeten bij een Indonesische fastfood tent (heel erg lekker) en een donut van de koffieshop ernaast zijn we weer verder gereisd naar onze eindbestemming Harau, na een donkere rit van 1,5 uur, waar werkelijk niets te zien was kwamen we aan bij onze homestay en werden we verwelkomd door een erg aardige host. Het huisje zelf is heel groot, helaas zijn de bedden  dunne matjes op de grond en is de douche een heel zielig klein straaltje koud water, maar de omgeving brengt dat dan weer in evenwicht (spoiler).

Morgen gaan we Harau valley ontdekken op de fiets, dat hebben we wel gemist hoor dat fietsten ;).

Toedeledokie,

Stan