Dag 14

Hallo luitjes,

Vandaag was een dag van "Ohnee toch niet." En een wat kortere dag, maar niet qua verhaal :S.

De dag begon vroeg, maar niet zo vroeg als gedacht, want we bleven iets langer liggen dan dat de wekker stond. De wekker stond om 7 uur maar we rolden pas om 8 uur ons bed uit, omdat het gewoon te goed lag. Na even op te starten hebben we een taxi besteld die ons naar de rand van Bandung bracht, en vanuit daar een scooter gehuurd om het noorden boven Bandung te verkennen.

Om 10 uur reden we uiteindelijk weg van de scooterverhuur, met 1 scooter dit keer. Het was de dubbele prijs van Bali voor 2 dus dan maar 1 hé. Zo kon degene achterop gelijk de navigatie gebruiken al viel het internet constant weg in de bergen. Na een uur kwamen we in een klein dorpje genaamd Lembang uit. Hier hadden we gelezen, bevond zich een floating market. Wij onze scooter onder een grote boog "floating market" neergezet, maar waar was de floating market dan? We konden 3 kanten oplopen vanuit waar we hadden geparkeerd, dus op goeie hoop liepen we het eerste straatje in. Na even lopen was er alleen nog steeds geen floating market te zien, dus wij weer terug. Het volgende pad dan maar proberen, maar helaas ook hier geen floating market. De laatste optie was onder een grote boog waar "waterpark" op stond, en waar water is is wss ook een floating market, toch? Maar nee hoor, ook hier was geen market te vinden. Uiteindelijk na veel gebaren hebben we van de poortwachter van het waterpark toch doorgekregen dat we in de eerste straat moesten zijn. Dus wij een stukkie verder lopen dan de eerste keer en ja hoor daar staat heel groot "floating market 50k". Nouja als echte Nederlanders gaan we daar natuurlijk geen 50k voor betalen, dus toch maar weer terug naar de scooter.

Er moest alleen nog wel ontbeten worden, dus wij dachten we zoeken wel een eettentje op. Natuurlijk lopen we eerst weer de verkeerde straat in, weer terug. Toen we bij het tentje aankwamen bleek dat die nog niet open was, gelukkig was er aan de overkant een klein marktje met allemaal kraampjes. We kwamen uit bij een kraampje waar ze van alles op stokjes hadden, wij kregen 2 stokjes aangereikt die leken op ongebakken kip, dus wij dachten lekker bak maar voor ons. Kregen we het stokje ongekookt in onze handen gedrukt, was het een stokje met rood slijm wat hal warm was. Na wat voorzichtige happen, vond ik het eigenlijk best lekker alleen de structuur was een beetje raar (duh). Luuk daarentegen kon het niet waarderen en heeft hem maar snel weggegooid. Toen hadden we besloten we, we eten onderweg wel wat. Wij willen net weg rijden komt er een hele stoet aan schoolkinderen aan van een jaar of 7-8, allemaal giechelend en wijzend en als je dan terugzwaait, gingen ze helemaal kapot, blijft toch raar hoe dat gaat. 

Uiteindelijk waren we weer onderweg, Luuk had onderweg weer een nieuw eettentje gevonden. Dus hup de hoofdweg af, over allemaal landweggetjes heen, staan we voor de poort, gesloten. Luuk had niet gezien dat hij pas vanaf 1 uur open ging, dus wij weer terug over al die landweggetjes, en weer door, vlak voordat we zouden aankomen bij ons eerste doel van de dag (een hoop watervallen), vonden we dan ons eettentje. Wel helemaal in het donker, want van verlichting hadden ze nog niet gehoord waarschijnlijk. Maar na een heerlijk ontbijtje te hebben verorberd, zijn we 500 m doorgereden en waren we al op plaats van bestemming. Om binnen te komen moesten we natuurlijk eerst wel weer wat betalen, en toen begon onze wandeling van ruim 10 km, 5km naar beneden en dan weer 5km met dezelfde weg terug omhoog.

Onderweg waren er allemaal zijpaadjes die zouden leiden naar verschillende watervallen, had Luuk gelezen. We hadden eerst besloten om helemaal naar beneden te lopen, zodat we op de weg terug omhoog wat rustpauzes hadden bij elk zijweggetje. Dus wij helemaal naar beneden gelopen, onderweg nog een hoop apen gezien (Luuk werd er nog door 1 aangevallen) en een verdwaald Nederlands eettentje tegenkomen, met op het menu poffertjes en bitterballen. Eenmaal beneden aangekomen waren er geen watervallen, maar wel een heleboel tunnels, wij natuurlijk even naar binnen met onze zaklampen, maar na 5 min door het donker gelopen te hebben hadden we het wel weer gezien.

Na even uitgerust te hebben, zijn wij weer vol anticipatie omhoog lopen, er waren ons tenslotte watervallen beloofd! Zijpaadje 1: een hoop trappen die leidde tot *tromgeroffel* een minidammetje, en geen waterval. Das pech, kan gebeuren weer omhoog. Zijpaadje 2:  enthousiast liepen we weer naar beneden, we hoorden namelijk veel water stromen, maar toen we de hoek omzagen zagen we tot onze schrik, dam nummer 2! Wij  dus weer mopperend omhoog. Zijpaadje 3: Met lage verwachtingen daalden we weer af, maar drie keer is scheepsrecht, dit keer wel een waterval! Hij was best mooi, alleen zat er een soort tralies voor ons uitzichtpunt, dus echt goeie foto's konden we niet maken. Last but not least, zijpaadje 4: Wij dit keer met goede moed naar beneden, na een kronkelend weggetje kwamen we uit bij... weer een waterval!! Maar wacht deze leek wel erg op de vorige, en daar lag een pad wat wel erg op het vorige pad leek, ander pad, zelfde waterval dus. Wij dus weer naar boven, en ondanks dat we weinig watervallen gezien hebben, toch een leuke wandeling gehad, maar wel een beetje een anticlimax dus :p.

Dus toen weer verder, ik dit keer achterop, Luuk voorop, zonder internet moesten we ons richting de volgende bestemming navigeren. Via een hele toeristische route zijn we uiteindelijk aangekomen bij onze volgende bestemming van de dag, een hele hoop theevelden. Na een heel stuk het pad langs de theevelden afgelopen te hebben, hebben we even gezeten en de drone het werk laten doen. We durfden de theevelden zelf niet in want verderop stond een man met een jachtgeweer op wacht, en we dachten die blanke toeristen worden hier vast afgeschoten :p. Na weer terug aangekomen te zijn bij onze scooters, gingen we naar onze laatste bestemming van de dag, een vulkaan waar je de krater in kon lopen. We kwamen aan bij de entree rond half 4, en de vulkaan zou om 5 uur dicht gaan, en omdat de entree 25 euro per persoon was vonden we de prijs/tijd verhouding het niet waard. Plus we hadden nog niet gegeten, dus snel weer teruggeraced naar het dorpje van vanmorgen.

Eenmaal een leuke eettent op internet gevonden te hebben, hebben wij de scooter geparkeerd. We wouden net het straatje waar de eettent zat in, toen een verkeersregelaar in heel krakkemikkig Engels zei "No, dont go. Follow me". Wij dachten "hoezo mogen we hier niet wat eten", maar de man verstond ons natuurlijk niet en bleef maar aandringen. We werden door verschillende steegjes naar een geel huisje geleid aan het eind van een steeg. Wij van "en nu?", toen riep die een naam en kwam er uit het huis een wat oudere vrouw gelopen, die iets beter Engels kon maar ook niet genoeg om ons te verstaan. Zn vroeg wat we kwamen doen bij haar huis, wij hadden dus ook geen idee en na wat heen en weer gebaar en vergeefse hulp van google translate, riep ze weer een andere naam naar boven. En daar kwam dan weer haar dochter aangelopen, die ook verdwaasd ons aan keek. Gelukkig kon zij wel Engels en wij uitleggen dat we alleen wat wouden eten en dat we niet wisten wat de man wou. Toen dacht ze dat we voor haar deur stonden voor eten, dus nodigde ze ons uit om bij hun wat noedels te eten. Dus wij aarzelend naar binnen, want tegen gratis eten zeggen we natuurlijk geen nee. Wij dus uiteindelijk een beetje ongemakkelijk op de bank zitten in de woonkamer, en de twee vrouwen verdwenen in de keuken. Eerst kregen we natuurlijk wat water te drinken, en nadat Luuk gulzig een paar slokken had genomen, vroeg ik "is het geen kraanwater?" en ja hoor het was kraanwater, dus ik heb tussendoor stiekem mijn glas buiten leeg gegooid, want ja wil niet onbeleefd zijn en het niet aanraken, maar wil ook niet de hele week er ziek van zijn. Luuk wou net hetzelfde doen toen het eten klaar was, heerlijke noedels met een gebakken eitje erbij. Na wat gepraat te hebben met de dochter, kwam het zoontje van de dochter naar binnen hollen. Die ging gezellig naast ons op de bank zitten en minecraft spelen, trots liet hij ons alles zien wat hij aan het doen was. Na heerlijk gegeten te hebben en wat te hebben gepraat met het zoontje en zijn moeder, was het weer tijd om verder te gaan. Na meermaals bedankt te hebben en een box van het zoontje, zijn we toen weer op de scooter gestapt en terug naar Bandung gereden.

Op de terugweg, stuurde maps ons langs de raarste wegen en kwamen we op gegeven moment bovenop een heuvel terecht waar we ons door verschillende smalle steegjes op de scooter moesten manouvreren, je kon je bijna inbeelden dat je in Rio de Janeiro was. Na langs een voetbalveldje en over een smal bruggetje te zijn gereden, moesten we ook weer omhoog, maarja luuk was te zwaar dus die moest naar boven toe lopen ;D. Na nog een kwartiertje rijden waren we dan eindelijk terug bij het scooterverhuur en vanuit daar weer een taxi terug. We waren zo moe dat toen we eenmaal weer bij het hotel kwamen we rond 7enen al lagen te slapen, al had luuk er een andere reden voor, maar dat lezen jullie in het verslag van morgen wel.

De wekker gaat morgen om 7 uur, maar met 12 uur slaap moet dat goedkomen. De planning voor morgen is Cawah putih, een groot zwavelmeer.

Joejoe,

Stan