Dag 12

Hai,

Vandaag dus op de planning Paramban en een speciale dag want luuk mocht 21 kaarsjes uitblazen! hieperdepiep!

Ons plan om tot 11 uur in bed te blijven liggen is weer niet geslaagd helaas, want om 9 uur werd op de deur van de schuur geklopt, dat ons ontbijt klaar stond. Het was een feestelijk ontbijt, ze hadden speciaal voor Luuk pannenkoekjes gebakken, nouja het waren meer drie veredelde poffertjes. En ze waren ook niet speciaal voor Luuk want het was de special van de dag (maar we doen net alsof). Na een niet vullend ontbijt, hebben we nog even in bed gelegen tot 11 en is luuk nog wat brood gaan halen bij de supermarkt voor de reisdag van morgen. 

Om kwart voor 12 besloten we maar eens de hitte te trotseren, het was weer een prachtige hete dag, dus we kwamen helemaal bekaf bij onze lunchplek, een bakkerij die we gister tegen waren gekomen. Eenmaal binnen was er een heerlijke airco en kwam de man die ons gister had aangesproken naar ons toe, om te zeggen dat hij blij was dat we onze belofte waren nagekomen (we hadden gezegd, maybe tonight or tommorrow). En verwees ons naar de eerste verdieping waar het restaurant zat. Ze hadden hier echt van alles, van de klassieke Rijstgerechten tot schnitzel met patat en dan weer een heleboel verschillende dimsum. Maarja wat wij allebei wouden, een lekkere sandwich met patat was natuurlijk "not ready".

Dus Luuk zat uiteindelijk met een Grote wienerschnitzel en ik zat met Ayam goreng met kipkatsu, een half Indonesisch half Japans gerecht. En natuurlijk nog 2 porties dimsum. Dus na een heerlijke lunch zaten we bomvol. en gingen we weer op zoek naar het busstation. Dit keer ging er gelukkig een directe bus naar de Paramban en konden we weer voor een ritje van 20 cent pp een uur in de bus zitten. De bussen in Jogjakarta zijn trouwens erg goed geregeld, bij bijna elke bushalte zit een ticketverkoper en ipv een intercom in de bus staat een man bij de ingang die omroept welke halte de volgende is en als je even niet oplet je vriendelijk aantikt, helaas was op de heenweg de airco kapot dus het was wel zweten :(.

Eenmaal aangekomen bij onze bushalte hebben we nog een kilometer gelopen naar de ingang. Toen eenmaal de torens van de Paramban in zicht kwamen konden we toen al consenteren dat de Paramban een veel indrukwekkendere tempel was als de Borobudur. Paramban mag dan niet net zo een grote tempel hebben als Borobudur, maar het complex is veel groter en ook veel gedetailleerder. Toen wij aankwamen was het nog relatief rustig, maar we zagen al snel een hele meute inclusief tourguide op ons afkomen dus we gingen maar snel het tempelcomplex in, na heel veel fotos gemaakt te hebben van de verschillende tempels en in overtreffende trap met Indonezen foto's gemaakt te hebben, zijn we nog langs de buitenste ring gelopen. Na wat afstandfotos gemaakt te hebben, bleek dat niemand op de buitenste ring liep. Dus hebben we toch weer stiekem de drone omhoog gegooid, voor wat snelle beelden. Om 5 uur was het wel weer mooi geweest en waren we kapot van de constante hitte en de fotoshoots met Indonezen.

Op de terugweg hebben we weer de bus gepakt en voor 20 cent per persoon werden we 5 min van ons hotel afgezet. We zijn onderweg naar onze schuur nog even de supermarkt ingedoken voor een pot nutella, om op het gehaalde brood te smeren. Daarna even de tassen gedumpt en gaan eten bij een straatkraampje waar we langs liepen op de weg terug naar de schuur. Het was natuurlijk nog goedkoper als waar we gister hadden gegeten, al was het wel wat minder; een kom rijst met een gebbq'd kippenborstje erbij. Daarna moest er natuurlijk nog een taartje gehaald worden (hieperdepiep ... ), gelukkig was de bakker waar we 's middags hadden geluncht niet ver, dus daar nog even een taartje gehaald en in het schuurtje opgesmikkeld.

Jogjakarta was echt een geweldige stad, ik denk alleen wel dat we in 2 dagen de meeste hoogtepunten wel bezocht hebben en toch nog een groot deel van de stad hebben kunnen zien, miss hadden we nog 1 dag langer hier kunnen spenderen om de omgeving rond Jogjakarta wat beter te verkennen. Het schijnt dat dit gebied een paar van de mooiste uitzichten had, maar dat is dan iets voor een volgende keer. Voorderest zie je hier heel veel Nederlandse invloeden terug, zowel in de cultuur en infrastructuur als in de gebouwen. De vraag, "hoeveel centimeter?" die ik keer op keer naar mijn hoofd geslingerd kreeg, is niet op 2 handen bij te houden, grappig hoe verbaasd ze hier nog zijn over je lengte met zoveel toeristen.

Morgen staat de wekker helaas wel weer vroeg, om kwart voor 7, dan gaan we op weg naar Bandung een treinrit van 8 uur.

Nou het was me weer een genoegen,

Stan