Dag 11

Geachte landgenoten,

Daar zijn we weer!

Vandaag stond de wekker heeel laat, om 9 uur namelijk. En daar hebben we gebruik van gemaakt! al was ik wel weer om 7 wakker, maarja wat verwacht je als je om 10 uur gaat slapen :p.

Na een lekker ontbijtje, voor mij rijst en voor luuk toast met een gebakken eitje, hebben we eerst nog even gechillt in ons huisje (aka de schuur) en alles ingepakt om op pad te gaan naar Borobudur. Genoeg water meegenomen, want het was de eerste dag dat er geen regen voorspelt was en er een strakblauwe lucht was, dus het was bloedjeheet. Tegen de tijd dat we ons straatje uit waren gelopen, waren er al twee indonezen die ons adviseerden om nog niet richting Borobudur te gaan, omdat het 's middags veel te druk is. Beide hadden natuurlijk weer ergens in hun stamboom Nederlandse roots (half Jogjakarta blijkbaar), dus half Engels half Nederlands gingen ze ons uitleggen wat wel te doen. De tweede man was een oude man die gymleraar was, vertelde ons dat Borobudur voor 2 weken tot 7 open was ipv tot 5, en zei dat er een festival op Malioboro om een uur of 1 zou beginnen.

Dus wij dachten, dan gaan we daarheen, en daarna gaan we door naar Borobudur. Dus wij gingen op weg naar Malioboro, maar na 40 min rechtdoor lopen, snapten we niet waarom we er nog niet waren. Ik dacht namelijk dat Luuk zijn navigatie aan had staan op zijn telefoon, maar Luuk dacht dat ik mijn navigatie aan had staan. Dus daar stonden we dan, een wandeling die 20 moest duren, werd 2 uur.  Nadat de navigatie dan eindelijk aan stond, hebben we nog eens een uur of anderhalf gelopen, dwars door de hitte. Onderweg kwamen we gelukkig wel een leuk winkeltje tegen, genaamd "Opa & Oma" hier verkochten ze 2 soorten chocoladecake met verschillende toppings. Wij natuurlijk de goedkoopste cake genomen, dat koste ons 30k IDR, omgerekend zo een 2 euro en verwachten een cakeje het formaat van een Brownie (chocolade is erg duur in indonesië), maar kregen in plaats daarvan, ieder een halve cake. 

Eenmaal uit de cakewinkel stuurde de navigatie ons van de hoofdweg af, en kwamen we uit in een hele mooie rustige woonwijk, met daarachter weer rijstterrassen. Blij met de afwisseling, zijn we bij een schaduwplekje even gaan zitten om onze cake op te eten, en dat gaf ons weer de energie op verder te lopen (en geen eetlust meer voor lunch). Toen we doorliepen kwamen, hebben we een hele tijd langs een rivier gelopen waarna we uiteindelijk bij Malioboro uitkwamen. We waren om half 1 aangekomen en om 1 uur zou het festival starten, dus wij dachten lekker op tijd. Eenmaal aangekomen vroegen we aan een van de scootertaxi's waar het festival zou starten. Nouja er was dus geen festival, want het was te warm, misschien later op de dag >:-(. Uiteindelijk dus 2 uur voor niks gelopen, dus ging de navigatie maar aan naar het dichtstbijzijnde busstation.

Na onderweg nog wat water gehaald te hebben (dat van vanmorgen was op), kwamen we bij het busstation aan en moest het mondkapje weer op. De bus tickets koste in totaal 7k want neerkomt op 40 cent, een schijntje dus. Eenmaal aangekomen op onze overstap, stapten we over in een minibus. Een bus die tot 500 m van Borobudur rijdt, maar onderweg overal stopt voor iedereen die maar zijn hand opsteekt, en iedereen die ergens uit wilt. Er zat ook nog eens geen airco in de bus, dus je zou zeggen het is heel heet, gelukkig stonden de busdeuren ten alle tijden open, dus er was goeie ventilatie. Na heel veel tussenstops kwamen we om half 4 aan bij de eindhalte, Borobudur. Toen werd ons nog een scooter aangeboden door de chauffeur, voor 10k zouden wij naar de ticketstation gebracht worden, maarja die 70 cent is ons toch wat te duur voor 500m lopen. Eenmaal aangekomen was het eerst even zoeken naar de ingang, en na sluipen langs een slapende medewerker, dachten wij dat we gratis binnen waren gekomen, maar het bleek maar om een coronacheckpost te gaan, helaas was de ticketverkoop nog 100 m verderop.

Om Borobudur in te komen, moesten we 800k IDR neertellen wat neerkomt op 54 euro per persoon, en dat was nog met 20% studentenkorting, gelukkig was het een combiticket zodat we morgen ook Paramban in kwamen. Na nog even gevraagd te hebben naar de sluitingstijd, bleek het park al om 5 uur dicht te gaan, dus we waren gefopt door de gymleraar eerder in de ochtend, zowel over het festival als de openingstijden. Wij dus maar snel het park over gesnelwandeld, want het is nog best een stukkie lopen tot je daadwerkelijk bij de tempel aankwam, maar gelukkig was  het toen wij aankwamen heel rustig. 

Wij dachten gewoon dat we boven de Borobudur en de Paramban konden vliegen maar niks bleek minder waar, het moment dat we opstegen kwam er een securityguard naar ons toe, "no drone, no drone". Dus wij naar de andere kant gelopen en hebben hem daar stiekem aan de rand van het park opgestegen in de hoop dat de security hem niet zag, niet heel lang maar zodat we nog iets van beelden hadden. De security guards hebben het uiteindelijk gelukkig niet gezien, maar voor de spelende kinderen was het wel heel interresant zo een een drone, dus binnen no time was luuk omsingeld. Daarna nog even rond de tempel gelopen en wat normale foto's gemaakt, en natuurlijk moest ik weer met 3 families op de foto, want Borobudur zonder lange toerist op de foto is natuurlijk niet de full experience. 

Na uiteindelijk een uurtje rond de tempel gelopen te hebben (erop konden we niet want hij was onder constructie) hadden we het eigenlijk wel weer gezien en besloten we terug te lopen en wat te gaan eten. Naast Borobudur was een hele straat met eettentjes en in één van de tentjes was wel heel goedkoop zagen we op de heenweg. Dus uiteindelijk hebben we voor 5 euro heerlijk avond gegeten, onze goedkoopste maaltijd tot nu toe. Helaas was de laatste bus om 16:30 dus moeten we een taxi van ander halfuur terug naar het appartement nemen.

Morgen gaan we op weg naar de andere grote tempel in Jogjakarta, Paramban. met de wekker dit keer om 11 omdat we er zin in hadden.

Tot kijk!

Stan