Dag 27

Goemoarn,

Vandaag is het dan tijd om naar onze laatste echte bestemming in Indonesië te reizen :'(.

Na helemaal uitgeslapen wakker te worden, zijn we naar beneden gegaan om lekker te ontbijten, een pannekoek met een kop thee. Nadat de eigenaar ons nog even geadviseerd had welke bus we het beste konden nemen gingen we naar boven om onze tassen in te pakken. Toen we weer buiten aankwamen ging het miezeren, maar gelukkig was de eigenaar lief genoeg om iig luuk zijn koffer op zijn scooter mee te nemen.

Na een minuut of 10 lopen werden we door zijn vriend meegenomen in onze eerste tuktuk van onze reis naar het busstation. Het busstation was namelijk een km verderop, iets te ver om te lopen met onze bagage. Eenmaal aangekomen bij onze bus stond Ivan (onze ober van een paar dagen terug) daar blijkbaar ook, die had bij de markt naast het busstation wat boodschappen gedaan. Na ons nog wat laatste tips en een box te geven stapten we in de bus.

De busreis was 3 uur lang en gelukkig hadden we genoeg beenruimte dus was het makkelijk te doen. De bus stopte in een voorstad van Medan en van daaruit konden we gelijk overstappen richting Berastagi, waar de koffers op het dak werden gesmeten. We hadden ook hier weer genoeg beenruimte, maar de weg was zo slecht en vol bochten dat je niet veel anders kon doen dan voor je uit staren, met ondertussen een uit het raam gillende en fluitende chauffeur. We kwamen uiteindelijk rond kwart voor 5 in berastagi terecht en na meerdere keren aangegeven te hebben dat we er eigenlijk wel uit wilden, mochten we er eindelijk uit. Toen was het nog een kwestie om naar onze homestay te lopen, omdat we er pas zo laat uit werden gelaten moesten we 20 min lopen ipv 10, Luuk weer helemaal chagrijnig met zijn koffer erachteraan.

Gelukkig kwamen we bij toeval de eigenaar van de homestay tegen in zijn auto, een heel aardig Indonesisch mannetje. Na een lift en een welkomstdrankje, mochten we onze kamer in. Wat een beetje een kale kamer was, maar wel met een goed bed en een uitstekende douche. Tijdens ons welkomstdrankje, hadden we een kaart gekregen van berastagi waarop hij ons allemaal eettentjes en uitstapjes had aangeraden, dus we wouden er uiteraard 1 van gaan proberen. Dus wij op zoek naar 'Yoda' (the little green Guy', zoals die het ook wel noemde), maar helaas was Yoda nergens te vinden, dus zijn we maar bij een ander straatlengte gaan zitten en daar kregen we geroosterde vis met rijst, erg lekker. Als toetje gingen we naar de broer van Yoda, Johda (ja echt waar)
Hier kon je rotipannenkoeken met verschillende soorten vulling halen, ik had kaas met chocola, een erg lekkere combinatie bleek achteraf. Eenmaal op de kamer was het al weer 9 uur en tijd om ons klaar te maken voor bed. Zeker toen ik opeens erg duizelig werd, hopelijk gaat dat morgen beter.

Morgen is het plan om een dagtrip naar lake Toba te doen, één van de grootste vulkanische meren op aarde.

Oent moarn,

Stan